zaterdag 23 september 2017

De beslissing en waarom...

Mijn naaiblog heeft een hele tijd stilgelegen.

Dat komt niet omdat ik niet graag blog of naai.  Ik koos ervoor om de focus in mijn leven wat meer op fitness te leggen. De hoofdmotivatie was niet om wat aan mijn conditie te werken of om een strak figuurtje te hebben.  Ik ben gestart met fitness onder kinébegeleiding omdat ik een rugpatiënt ben.  De artrose op mijn rug werd maar erger en erger.  De hernia is er maar niet actief aanwezig.  Elke morgen stond ik op met verstijfde spieren.  De artrose in mijn rug was na een paar uurtjes slapen het ergst.  Op sommige momenten kon ik mijn eigen kinderen nog niet uit bed halen.   En die pijn werkte in op mijn humeur.  Ik ben een hele tijd echt niet te genieten geweest.  's Morgens wanneer ik de afwasmachine of de wasmachine wou leeghalen, stak de pijn op bij het bukken, zelfs voorover buigen om mijn tandpasta uit te spuwen deed pijn. Als je beseft dat je je ondergoed op je 39ste niet kan aandoen zonder te gaan zitten, kan je wel bleiten.  Eerst moest ik een half uur tot een uur bewegen om voorover te kunnen buigen.  Een krat dragen bij het winkelen kon ervoor zorgen dat ik twee of drie dagen constante rugpijn had.  En mijn job als LO leerkracht ging maar moeizaam. Thuisblijven is geen optie.  Want rust helpt niet.  Bewegen moet je blijven doen.  Ik ging langs bij kinesisten.  Ze probeerden tractie, manuele therapie, kraken,...  Eigenlijk hielp het niet, mede ook omdat mijn buikspieren niet voldoende getraind waren na mijn bevallingen.



Ik verloor wat gewicht met bodystyling (6kg) en voelde een beetje verbetering.  Niet genoeg.  Toen een collega mij aanraadde om naar de sportpraktijk in Heverlee te gaan, heb ik een afspraak gemaakt.  Kinesiste Laura sprak met me over mijn pijnen.  Ze stelde een fitnessschema op om mijn buikspieren en rugspieren te versterken.  Daarnaast stelde ze ook vast dat de rugspieren al zo vast zaten dat er wat ontsteking op zat.  Manueel zou ze dit niet loskrijgen.  Daarom gebruikte ze de dryneedling techniek.  Een techniek waarbij er een naald in de spier wordt gestoken.  Eenmaal in de spier geeft dit een elektrisch gevoel en lijkt het alsof de spier ploft.  De spanning wordt als het ware van de spier gehaald.  De dag nadien ben je heel stijf en loop je rond met een blauwe plek.  Maar na een paar behandelingen in mijn bil -en heupspieren (De pijn straalde uit) voelde ik verbetering.  Na die eerste afspraak met Laura ging ik in mijn auto zitten en begon te huilen.  Het zat me heel diep allemaal.  Ik had echt het gevoel dat ze me ging helpen.  Ik had er hoop in en tegelijkertijd was ik op.  Leeg, lichamelijk en mentaal!



Ondertussen zijn we een jaar verder.  Een jaar heb ik gefitnesst.  Hard getraind.  Minstens 3x per week.  De rugpijn beterde.  Ik werd ook strakker en sterker.  Ik kan nu leven met mijn artrose.  Lang in dezelfde houding blijven is nog altijd moordend.  Dat moet ik aanvaarden.  Artrose is niet te genezen.  De spieren er rond moeten zoveel mogelijk de boel opvangen.  Des te sterker die zijn, des te minder pijn.  Af en toe moet Laura nog eens een naaldje prikken, maar geen vier of vijf zoals in het begin.





Toen een collega mij vertelde dat ze een borstverkleining liet doen, besefte ik dat mijn borsten ook niet echt bijdragen tot een gezonde rug.  Mijn F cup maakt dat mijn houding wat meer krommer is, waardoor mijn rug nog meer onder druk komt te staan.  Met een klein hartje maakte ik een afspraak bij een Stefanie Bosselaers.  Ze mat me op en liet me inzien dat mijn borsten echt wel bijdragen tot mijn rugproblematiek.  Ik hakte de knoop door.  Ik zou een borstverkleining laten doen.  De datum was gezet: 19/9/2017.  In de aanloop naar de operatie dook er een nieuw kwaaltje op.  Schouderpijn.  Eerst dacht ik dat ik mij geforceerd had bij een fitnessoefening maar toen bij rust die pijn nog verergerde, liet ik een echo nemen.  Zware verkalking op mijn linkerschouder.  Hoe kan dat nu?  Links en ik ben rechtshandig?  Mijn kinesiste wees me op mijn houding.  De zware borsten hadden mijn houding aangetast en mijn schouderspier -en gewricht zijn daar onder gaan lijden.  Nu was ik 100 procent zeker. Die borstverkleining is noodzakelijk!





Ondertussen zijn we 4 dagen na de ingreep en herstellende.  Ik heb totaal geen spijt van mijn keuze.  Ik kijk er naar uit om terug te gaan sporten, want 6 weken moet ik rusten en als LO-leerkracht betekent dat ook niet werken.  Volgende week laat ik mijn schouder behandelen.  Een pijnlijke ingreep blijkbaar.  Ondertussen slaapt mijn pink dikwijls aan die hand.  Het is echt nodig dat er wat aan gedaan wordt!




Sommigen onder jullie zullen wel denken dat ik dit beter niet deel op sociale media, dat mensen dit lezen die dit niet moeten lezen.  Maar ik zie er geen taboe in.  Dat wil ik ook niet.  Ik heb beslist dat ik er geen schroom voor moet hebben.  Dit was nodig voor mijn gezondheid maar ook voor mijn toekomst!  Er zijn er ook enkelen die zeggen dat ik geen dikke borsten had... tot ik die F cup boven haalde. Die F cup is trouwens niet gewijzigd na het vermageren. Het is mijn beslissing, mijn rug, mijn leven.  En ja, zo blij met mijn beslissing!

Volgende blogpost schrijf ik over de operatie van mijn borstverkleining.  In mijn zoektocht naar info over de ingreep bleef ik wat op mijn honger zitten.  Daarom wil ik anderen hier mee helpen.  Hopelijk lukt dat ook.


34 opmerkingen:

  1. Ik vind dit helemaal geen taboe onderwerp. Je hebt net groot gelijk en hopelijk draagt het bij tot minder pijn. Ongelofelijk hoe hard je gewerkt hebt om je pijn draaglijk te maken. Ik zou je als voorbeeld moeten nemen, ook ik lijd aan zware artrose en leef me helemaal in in je verhaal over de pijn, stijfheid en kinesitherapie. Ik wens je al het beste toe meid!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een dappere sterke vrouw. Vol bewondering lees ik je verhaal en t is te jammer dat je op voorhand al energie 'moet' leveren aan eventuele mensen die dit als taboe zien en er kwaad van denken. Ik lees dit graag...om te zien dat er gelukkig nog mensen zijn die bewuste keuzen maken, durven maken, zichzelf durven zijn, ongeacht andermans gedachten. Dikke chapeau!! En goed leerpunt voor mijzelf dat het echt om onszelf draagt en we dit ook mogen beslissen... Goed herstel gewenst!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bedankt om je verhaal te delen! Ik wens je alvast een spoedig herstel toe. Hopelijk kan je de kwalen het hoofd bieden. Veel beterschap.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een moedige beslissing! Mijn zus liet het ook doen en is nog steeds een van haar beste beslissingen ooit. Ik heb geen dokter nodig om te weten dat mijn voorgevel mijn houding beinvloedt en mijn lage rugpijn veroorzaakt. Maar ik zou ze nog missen denk ik ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind het heel moedig van je om over medische problemen te schrijven, iets dat is deze 'alles-moet-ok-zijn' maatschappij niet evident is. Ik kan je ook zeggen dan schouderoperatie inderdaad wel pijnlijk is, mijn vader heeft het dit jaar ook moeten doorstaan.
    Maar nogmaals, heel moedig van je! En veel beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je staat er niet bij stil, je gaat door en door tot je lijf stop roept. In ons hoofd zijn we nog 18, maar lichamelijkj ... Zo herkenbaar. Ik ben blij dat je een aantal dingen kon aanpakken, en dat er beterschap op komst is. En duim mee voor een vlotte revalidatie!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Waw, vol bewondering voor je. Niet evident om met pijn te moeten leven. En die F-cup, eerlijk waar, ik had je die ook niet gegeven. Maar als ik denk dat ik vaak al frustraties heb over mijn grotere C, begrijp ik je beslissing! Ik hoop dat alles nog verder in de goeie richting mag evolueren.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Niets dan respect voor je keuze! Ik wens je een goed herstel!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik hoop dat je snel weer op de been bent!
    Mijn nicht heeft haar borsten ook laten verkleinen om haar rugpijn te verbeteren.
    Het is jouw lijf en leven en dus ook jouw keuze.
    Hopelijk binnenkort net wat minder last.
    rust ze!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ondertussen 2 jaar geleden nam ik ook de beslissing dat ik een borstverkleining wil laten doen. Ik ging al op consultatie maar door omstandigheden en uitstelgedrag is het nog niet gebeurd. Ik volg zeker je verhaal want ook ik vind weinig informatie.
    Ik wens je een goed herstel.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik vind het super (en dapper) dat je je verhaal vertelt. Er zijn meer mensen met problemen, er zijn meer mensen die iets aan je verhaal zullen hebben :)

    Hopelijk wordt het nog wat beter voor je!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een verhaal... Heel knap dat je het deelt, en vooral je houding in het dragen van en leren omgaan met dit alles. Heel veel bewondering heb ik voor je, en voor je heel moedige beslissing!! Het allerbeste, spoedig herstel in alles!!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Moedige blogpost. Dagelijks leven met pijn is heel moeilijk. Heel begrijpelijk dat je een ingreep laat doen die jou hopelijk verlost van dit dagelijks lijden. Eerlijk : nee je zou niet zeggen dat je een f-cup had. Maar zo zie je maar, uiterlijk zegt niet alles. Ik duim voor je dat alles dragelijker voor jou wordt en dat je je vrolijke zelf terugvindt. Want je bent een tof mens en toffe mensen moeten niet afzien maar genieten van het leven !

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Knap gedaan! Zowel de operatie als je verhaal delen met ons. Jij staat voor op, laat anderen maar denken wat ze willen. Een spoedig herstel.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik vind het heel moedig van je om hierover te bloggen.
    Ik wens je een spoedig herstel en hopelijk wordt het nu alleen maar beter. Het is je gegund....

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik vind het ook heel moedig dat je hierover durft te bloggen. Bij iedere alinea kreeg ik meer en meer respect voor je doorzettingsvermogen. Heel veel beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Amai, wat een pad. Courage, snel herstel, er lijkt me licht te branden op het eind!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wow, lees het nu pas. En je deed het allemaal met je smile. Chapeau voor je weg, chapeau om het te delen! Ik hoop echt dat het verbetering mag brengen voor je. Rust goed uit daar! x

    BeantwoordenVerwijderen
  19. jij bent een sterke dame!!!
    Door jouw verhaal te vertellen help je waarschijnlijk mensen met hetzelfde probleem.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Veel succes met het herstel. En moedig om dit te delen. Rugpijn zie je vaak niet, daar is dan ook nog te vaak onbegrip over.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Ik wens je een vlot herstel. Hopelijk merk je ook snel de positieve gevolgen van de ingreep. X

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Oh meisje wat een beslissing maakte jij! Ik duim dat het je zo hard gaat helpen, die borstverkleining! En dat de pijn veel minder en beter te dragen gaat zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Knap dat je dit deelt, wat een lange weg heb je afgelegd seg. Hopelijk herstel je ook snel van de operaties en kan je daarna weer zo goed als pijnloos door het leven. Sterkte nog!

    BeantwoordenVerwijderen
  24. een heel moedige beslissing, veel beterschap! En hopelijk veel minder pijn

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Amai wat een verhaal. Heel veel succes met je herstel, je schouder, je rug .. en hopelijk ben je snel terug aan het sporten !! (ps. heb je al eens aan pilates gedacht ? )

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vriendinnen doen dat idd! Ik moet zeggen dat ik heel veel pilates oefeningen in de fitness doe. Maar als ik fitness beu ben, ga ik het zeker overwegen!

      Verwijderen
  26. Je deelt heel informatief en zonder klagen. Ik denk dat velen die enkel mooie plaatjes tonen daar wat van kunnen leren. We hebben allemaal onze bagage en mochten we elkaar eens wat vaker helpen bij het dragen ervan dan wordt het voor iedereen makkelijker. Ik wens je een makkelijk en zo pijnvrij-mogelijke herstel toe!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi gezegd. Spot on! Ik ben wie ik ben en ik kom tot het besef (mocht wel, bijna 40) dat die uiterlijk schone schijn van social media niets voor mij is en ik ga er graag tegenin met mijn eerlijkheid. Ik vind het juist heerlijk om te zien/lezen dat ik niet de enige ploetermoeder, luie naaister, chocolade zondaar ben!

      Verwijderen
  27. Ik had geen idee! Leven met pijn, dat is zo nefast hè. En we hebben ook maar 1 lijf. Je kan het niet ergebs in de helft gaan inruilen voor een ander. Dus hoed af voor je moedige, ongetwijfeld niet zo gemakkelijke beslissing. Hopelijk ondervind je heel gauw de positieve effecten van de operatie en heb je een vlot herstel

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Veel beterschap gewenst! Hopelijk ga je snel met minder pijn door het leven kunnen gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Respect. Ik wens jou veel beterschap en veel moed. Jij bent een doorzetter!

    BeantwoordenVerwijderen

Ik lees graag jouw reactie!