dinsdag 7 juni 2016

Lucas for (eternal) life

Deze blogpost is een eerbetoon aan een kleine, grootse jongen: Koning Lucas


Het begon allemaal toen in juni 2013 een vriendin van me vroeg of ik voor het zoontje van haar collega wat kon maken.  Het zoontje (Lucas) was namelijk ziek en ze vond dat een zelfgemaakt cadeau wel op zijn plaats was aangezien de mama ook naaide.  'Jazeker, dat wil ik graag doen'.  Het werd een keukenschort en een leeskussen.  Hier lees je mijn blogbericht van destijds.  Door het maken van dat cadeautje en het lezen van de blog van de mama, voelde ik me al snel verbonden met Lucas.  Ik bleef de blog op de voet volgen.  Het raakte me emotioneel enorm.  Ik keek op naar de openhartigheid van de mama, die alles zo juist en intens kon weergeven. 

Ook mijn vriendin moet dat geweten hebben.  Op haar huwelijk zat ik aan tafel naast een lieve dame.  Na een kennismakend gesprekje waren we beide over het dolle heen toen we ontdekten wie we waren.  Ik zat naast de mama van Lucas!  Lucas was op dat moment aan de beterhand.  

Zijn gezondheid werd uitbundig gevierd en het normale leven kwam weer op gang tot Lucas opnieuw last kreeg van hoofdpijnen en zijn zintuigen het wat lieten afweten.

Na maanden van onzekerheid en onderzoeken, van goede testuitslagen maar blijvende last, was het duidelijk dat de tumor terug was.  Lucas ging voor de tweede keer het gevecht aan.  Hij gooide zijn grootste wapen in de strijd:  zijn wilskracht.  'Wat een sterke jongen, die Lucas!', dacht ik bij het lezen van mama's verhalen.  Hij vocht lang en hard...

Op 6 januari 2016, driekoningendag, verloor Lucas zijn oneerlijke strijd tegen kanker. Sindsdien is er maar één echte koning meer...

Het nieuws sloeg bij mij in als een bom.  Ook al las ik de verhalen op de voet en wist ik dat de laatste oorlogen gestreden werden, toch stond eventjes de wereld stil.  Ik weende die week tijdens alle eenzame momenten.  Ik dacht aan Lucas, zijn zusje, de mama en de papa, maar ook aan mijn eigen kinderen.

Maanden zijn ondertussen gepasseerd, maar Lucas' sterretje schittert bij mij nog steeds in mijn hart.  En het is fel, want ik kan het niet loslaten.  Toen Lucas' mama een rubriekje op haar blog lanceerde waarop mensen hun herinneringen met Lucas konden delen, wou ook ik graag mijn steentje bijdragen.  Maar schrijven, dat is mijn ding niet.  En herinneringen aan Lucas heb ik ook niet.  Toch wou ik iets doen waarbij ik de mama, de papa en de zus van Lucas kan laten weten dat zijn lichtje ook brandt bij verre kennissen, bij mij. 

Ik wist meteen wat ik voor hen wou maken.  Een Lucaspop.  Mijn idee werd door omstaanders niet altijd even hartelijk onthaald.  Integendeel, meestal werd het afgeraden.  'Zouden die ouders dat wel appreciëren, zoiets persoonlijks toch wel'.  Ik weet het niet, misschien wel en misschien niet, maar ik heb het gevoel dat dit iets is wat ik moet doen.  Het voelt voor mij gewoon juist aan en ik hoop voor de mama en papa van Lucas ook...

Ik kocht het boek van tante Hilde al een tijdje geleden.  Een naaiweekend met twee handwerkexperten was het ideale moment om er aan te beginnen.  Een leuk maar wel tijdrovend werkje.




Het maken van de garderobe was duidelijk meer mijn ding.  Ik gebruikte katoentjes uit de restjesbak met een leuk resultaat als gevolg!  Nadien plaatste ik er nog een Olaf op met het strijkijzer, een verwijzing naar Lucas' voorliefde voor de grappige sneeuwman.








Mini Lucas kreeg ook een kroon en een cape uit vilt.  Zijn koninklijke eigenschappen moest ik in de verf zetten.






Wat ben ik fan van die broek!















Mini Lucas werd opgestuurd in een koninklijk verblijf.  Hij kreeg een zacht matrasje en een lakentje in potlodenstof want Lucas kon wel genieten van creatieve bezigheden.








Zijn verblijf werd versierd met plakfolie, glitterstickers en vlaggetjes.  Stan en Nel hielpen mee.






Het pakketje is aangekomen ondertussen en zeer warme en enthousiaste woorden mocht ik ontvangen.

<3 Lucas for eternal life <3

28 opmerkingen:

  1. Heel mooi Lindsy, dikke knuffels voor jullie allemaal <3

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een verhaal.. Heel pakkend.
    Door zulke verhalen weet je dat je van elk moment moet genieten :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Slik!
    Zo oneerlijk dat kinderen zo'n strijd moeten aangaan!
    Maar wat een super idee om een echte mini Lucas te maken!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prachtig, het is een echte mini-Lucas! Dankjewel om zo iets moois te maken!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtige mini-Lucas!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik was ook aangedaan door het nieuws op 6 januari... Drie jaar geleden stikten wij 24 uur lang prinsessen- en ridderpakketten voor vzw Prinses Harte. Lucas was na die 24 uren de allereerste die zo'n pakket kreeg. Ze kwamen het toen zelf ophalen op zondagochtend. Een moment dat me altijd zal bijblijven...
    Goed dat je je gevoel gevolgd hebt, dit is ontzettend mooi van je!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een heel mooi gebaar van je! En een pakkend verhaal voor élke ouder...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oh, wat mooi! Ik klik maar best niet door naar die blog. Dit zou niet mogen gebeuren.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Kippenvel bij het lezen van je blogpost! Een heel mooi gebaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Fijn van je gedaan en goed dat je je eigen gevoel gevolgd hebt :-) Kippenvel moment...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Oooh, ik krijg het warm en koud tegelijk bij het lezen van dit bericht. Ik vind het alleszins een fantastisch initiatief. Een bijzonder mooi aandenken.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik krijg het warm en koud tegelijk bij het lezen van dit bericht. Ik vind het alleszins een prachtig initiatief! Wat een mooi aandenken heb je gemaakt!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Woow, dit is heftig om te lezen... Doet je idd stilstaan bij hoe kostbaar en fragiel het leven is... Hoe dankbaar we mogen zijn let gezonde kinderen... Ik vond van de eerste zin je kado prachtig! Ik merk vaak dat mensen denken dat het teveel pijn doet om iets zo persoonlijk te geven of te zeggen, terwijl net dat vaak de meest waardevolle dingen zijn die je kan geven. Een mooi en oprecht gebaar, eerlijke oprechte woorden, ook als die rechtstreeks over het verlies gaan enz... Dit is daar het beste voorbeeld van!! Mooi gedaan!! En een vlinderkusje naar de hemel voor koning Lucas!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Zo lief, zo mooi geschreven, ...
    Wat een prachtige pop! Natuurlijk appreciëren die ouders dat, iets dat met zo veel liefde gemaakt is, hartverwarmend!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Een prachtig gebaar ... geen woorden, maar wel jouw eigen persoonlijke steun ...

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Het is zo erg om een kind te verliezen, ik kan me niet eens voorstellen wat dat met me zou doen... Mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. prachtig gedaan meisje! Ik wil zelfs niet denken aan de miserie en het verdriet van een kind verliezen :(

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ik kan me voorstellen dat vooral zijn zus hier heel veel aan zou hebben...
    Heel mooi!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. zo lief van jou, prachtig gebaar! het moet wat doen met een mens, vreselijk

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat ontzettend mooi en lief van jou!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Waw, ik zou er ook super blij mee zijn! Ik moet zelf vechten tegen mijn tranen… Rust zacht, koning Lucas!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Woorden schieten hier te kort. Gewoonweg prachtig, in elk opzicht van het woord. Straffe madam en straffe prestatie met het hart op de juiste plaats! X

    BeantwoordenVerwijderen

Ik lees graag jouw reactie!