Het gevolg is dat mijn wasmachine niet meer kan volgen. Daarom zat er niets anders op dan enkele eenvoudige broekjes bij te maken.
Ze gaan beslist een plaatsje krijgen in het nieuwe boekentasje dat Angela van Ambela momenteel aan het maken is voor Stan. Ik kon trouwens ook maar van één broekje een foto nemen. Het andere hangt al te drogen op het droogrek na een 'klein' ongelukje...
Ik had nooit gedacht dat Stans eerste schooldag me zoveel zou doen. Jarenlang heb ik op woensdagnamiddagen kleuterturnen gegeven. Ik kon niet begrijpen dat ouders het zo moeilijk hadden om hun kind (ocharme) een klein uurtje af te geven. Natuurlijk weenden er altijd kindjes die eerste les, maar ik wist dat hun traantjes na 5 minuten plaats maakten voor een lach en een enthousiast gejuich. Nu zit ik hier al, dagen voor zijn eerste schooldag, met een krop in mijn keel. Misschien is het niet zozeer het gemis dat me emotioneel maakt, maar het besef dat er weer een periode uit zijn leven afgesloten is en nooit meer terug komt. Onze jongen wordt groot. En ik moet loslaten...
ja ik heb nog eentje die niet naar school gaat ... vanaf 1/2/2014 wordt ze een echte grote meid...dan heb ik officieel geen ukjes meer
BeantwoordenVerwijderenmaar ja ze worden groter, wijzer (meestal) en zelfstandiger en de conversaties worden vooral verstaanbaarder ;-)
Tja, slik, die overgangen he. Sterkte ermee! Ook met de zindelijkheid ;)
BeantwoordenVerwijderen"Joepie, naar school!" En nu jij, mama. Komt helemaal goed. :-)
BeantwoordenVerwijderenprachtig blogje, ik zag u via andere hakers...zal zeker bezoeken..groetjes
BeantwoordenVerwijderen