Stannel: Le moment suprême: De communiekledij van Nel

Ik ben fier. Echt waar. Ik ben zo trots op dit kledingstuk dat ik maakte voor Nel haar eerste communie.

Vooral omdat de weg ernaartoe geen lachtertje was. Ik kocht bij La robe blanche Nel haar prinsessenstof. Wat hield dat in? Tule, tule en nog eens tule! Maar ook kant!

Ik zocht op internet en kwam wel leuke jurkjes tegen. Onze ogen vielen onmiddellijk op de jurkjes met open rug. Ik botste al snel op enkele praktische struggles. Een bovenstukje uit alleen maar kant op de rug, is fragile. Ik wilde niet dat de schoudernaad zou doorscheuren.

Ik vertrok van een bestaand patroon voor het lijfje, nl. de Iris van Coupcoup naaipatronen. Ik koos het patroon omwille van de rugopening. Onderaan sluit de jurk in de rug met knoopjes, bovenaan knoop je een strik. Die geknoopte strik wilde ik weg en het knopenpad onderaan de rug zou ik verhogen en vervangen met een blinde rits. Dus ik paste het patroon van het lijfje helemaal aan.

Nel zelf stelde maar één eis. 'Mama, ik wil een zwierrok'! Ik tekende bijgevolg ook een cirkelrok uit.

Ik naaide het lijfje en besefte plots dat Nel een smalle taille heeft waardoor een rits die stopt aan het rokdeel geen optie was. Die rits moest dus doorlopen in het rokdeel. Dat is ten eerste niet ideaal in een cirkelrok en ten tweede niet aan te raden bij 8 lagen tule. En zo ontstond het volgende obstakel. Het patroon en het lijfje werden enkele dagen aan de kant 'gegooid'. Na wat rondvraag besefte ik dat ik die jurk niet wou verpesten na éénmaal dragen omwille van een blinde rits. Plots werd de jurk een topje met rok op patroon, geen jurk meer... De ritssluiting werd opnieuw vervangen door een knopenpad. Ik naaide wel 3 testversies tot ik de schaar in 'de echte stof' durfde te zetten.

Als afwerking naaide ik een kralen patch op de schouder doorlopend naar het voorpand.

Het was uiteindelijk de moeite waard om er zoveel zorg in te stoppen. Ik ben heel tevreden over het eindresultaat. Vooral Nel was zeer fier met haar feestkledij!