Ik maakte een kledingstuk voor deze man als verjaardagscadeau. Thuis zwier ik die lintmeter meerdere keren rond de mannen des huizes, maar den deze moest zijn maten op afstand doorgeven (en zonder vrouw in de buurt - Yes, he is single, ladies). Dat maakte het zaakje nogal riskant. Mijn man is 1.93 m en de vriend, Bas, is iets kleiner. Maar kom, ik zette door. Zijn verjaardagsfeestje moesten we ironisch gezien nog missen ook omwille van een familiefeest. Er werd een gezellige lunch gepland en de cadeau werd overhandigd. 'Er hangt nog wat aan vast aan die cadeau, Bas', zei ik bij het openen van zijn cadeau. Ik moest het zelfs niet uitspreken. Hij wist meteen waar ik naartoe wilde. Zonder morren stapte hij mee naar buiten en zo trok ik foto's van zijn verjaardagscadeau bij 4 graden.
Daar zouden anderen hier thuis nog wat van kunnen leren ;)
Ik maakte de Lenny Polo uit La Maison Victor (winter 2014). Ik vond een geschikt stofje bij Lieve van Pieke Wieke. Volgens de maten past Bas in een S, maar achteraf bleek dat wat ruim te zitten. Vooral aan de schouders.
Ik moet bekennen dat dit mijn eerste polosluiting is. Ik had de patroondelen links en rechts al verwisseld. Dat dit een vrouwensluiting is, kan alleen maar een naaister zien... Sorry, Bas! (grinnik)
De eerste hand bij het naaien van deze polo werd gelegd tijdens de 'So naais to meet you'-dag bij mij thuis. Ik leerde daar toffe madammen kennen. Evelien van Sewbidoo organiseerde deze en dit voor naaisters van België én Nederland. Zo fijn om nieuwe mensen te leren kennen.
Zo ontstond ook het idee om online een heuse round-up te doen. En dit onder de vorm van een kettingversie. Zo werd ik uitgenodigd door Vlijtig Liesje Knutselt om drie vragen te beantwoorden en de kettingversie verder te zetten. Ik geef mijn virtueel stokje door aan:
1. Juffertje in het groen: Een vriendin en collega met een groot hart en een talent voor koken en bakken!
2. Lies de Smet van Liesellove: In Lies herken ik zoveel van mezelf. What you see is what you get. Dat apprecieer ik zo hard in mensen!
3. Lobke van De Leuke Wereld: Lobke is één van de eerste blogsters die ik ontmoette via haar marktje dat ze organiseerde. Ze is zo gedreven. Ze is zo één van die mensen met 6 armen en 50u op een dag. Zo lijkt dat toch! ;)
Hier kan je mijn antwoorden op de 3 hamvragen lezen.
1. Wat was het eerste stuk dat je ooit maakte en voor wie?
Mijn eerste naaisel was een knuffelauto voor mijn zoon. Ik experimenteerde toen wat met patroontjes die ik online vond. De oude (40 jaar) Lewenstein van mijn ma gebruikte ik toen nog. Traag naaien kon ie niet. Het was altijd even spannend als je de voet induwde!
Ook één van mijn eerste naaisels, is een zelfgetekend tutknuffeltje.
Tegenwoordig maak ik toch liever grotere dingen als kledij.
2. Op welk genaaid stuk ben je het meest trots?
Eigenlijk ben ik het meeste trots op de kledingsstukken die ik ook zelf tekende. Ik denk dan aan de jas die ik maakte voor de wedstrijd van Compagnie M. Later werd die jas ook effectief getekend en werd het patroon een groot succes.
Een patroon hacken geeft je veel voldoening. Ik kan zelf (nog) geen patronen tekenen, maar het geeft je toch het gevoel dat je het kledingstuk zo meer eigenheid geeft. Dat gevoel had ik ook bij dit hemdje! Nog steeds één van mijn favorietjes:
Er zijn ook projecten die me nauw aan het hart liggen. Zo maakte ik in opdracht voor zieke Lucas een logeerkussen en een keukenschort. Wanneer ik naast de mama van Lucas zat op het huwelijk van een vriendin, klikte het meteen. Wat een tof gezin. Na een korte opflakkering ging lucas' gezondheid toch achteruit en stierf hij op 6 januari 2016 aan de gevolgen van een tumor in zijn hersenen. Helemaal aangedaan was ik. Een kind verliezen, lijkt mij het verschrikkelijkst wat je kan meemaken. Ik deed wat ik dacht dat ik moest doen en maakte voor Lucas' zus een pop.
3. Welke naaister/ontwerper/blogger/youtuber/ instagrammer zou je graag eens in het echt ontmoeten?
Het blogwereldje is een tof wereldje, vooral de dames van de naaiblogs. Ik heb al zoveel dames ontmoet en telkens kijk ik er met een blij gezicht op terug. De dames van de gestikte wijven liggen me nauw aan het hart.
De personen die ik graag eens wil ontmoeten?
1. Addy Van den Krommenacker: Hij tekende eens een collectie voor Steps en zo leerde ik hem kennen. Hij ontwerpt prachtige kleedjes. Ze zijn ook gemaakt voor vrouwen met 'normale' vormen. Wat een verademing!
2. Nele van de blog 'Spiegelstiksels'. Ik hou zo van haar perfecte afwerking!
3. En dan zijn er nog (voor mij althans) nieuwkomers in blogland. En omdat ik nogal chaotisch ben, volg ik ze niet of nog niet. Dus aan al blogsters die ik nog niet (goed) volg....Mijn excuses! Ook jou wil ik wel eens ontmoeten!
heel mooi stofje voor een mannennaaisel en zonder zagen op de foto buiten bij 4°C volgens mij vind die binnenkort een lief in het blogwereldje ;-)
BeantwoordenVerwijderenHij staat er heel goed mee!
BeantwoordenVerwijderenMerci voor de tag! Ik maak er zeker werk van! :-)
BeantwoordenVerwijderenEn schone cadeau heb je daar trouwens gemaakt.
Amai, en dat als cadeau! Knap!
BeantwoordenVerwijderenWat een top-cadeau! Erg mooi :)
BeantwoordenVerwijderenSupermooi! Natuurtalenten x2 🙂
BeantwoordenVerwijderenOh wat een tof stofje voor mannen (en eigenlijk voor iedereen, maar voor mannen is het vaak toch iets moeilijker te vinden). Heel goed gelukt, die sluiting, dat zien inderdaad enkel de kenners ;)
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk, zo’n gewillig fotomodel 😃
BeantwoordenVerwijderenMooi, Lenny polo. Staat ook op mijn lijstje voor als ik ooit eens voor mijn man mag naaien...
Tof gedaan!
BeantwoordenVerwijderenEn heel fijne antwoorden ...
zalig! (en wat mooi!! zeker de pop met verhaal..) Superfijn om te lezen en heel erg bedankt!
BeantwoordenVerwijderen