De iLena

Met enkele collega's trokken we in juli een dagje naar Maastricht. Daar op de markt vond ik een schoon nepleren bruin stofje met wat schakering in. 
'5 euro/meter', stond er.
'Ok, een halve meter dan', zei ik. 
'Gaat niet in de solden, mevrouw.  Soldenstofjes worden alleen per meter verkocht.' 
'Ok dan, voor mij een meter alstublieft', zei ik (beleefd opgevoed).  Hij haalde het stofje van de rol en zag dat er nog 1,97m op zat.  'Dat laatste stukje krijg je er zo bij', zei de verkoper. 
Daar stond ik dan met twee meter stof in plaats van 50 cm.
'Amaai, lachte Eva, daar kan je een hele zetel mee overtrekken'. 
Voor de rest van de dag liep ik daar met een 'halve zetel' in een veel te klein plastic zakske. Het was een foltering want dat zakje sneed behoorlijk in mijn handen.

Dat metertje extra is ondertussen al een tas geworden.  Niet voor mezelf maar voor de dame waarvoor ik de iSleeve maakte.  Ze wou een grote tas.  Eentje dat kan dienen als boekentas/handtas. Groot genoeg voor twee ringmappen, haar persoonlijke spullen zoals haar pc, gsm, sleutels en eventueel haar lunch. 

Ze koos en ze koos goed.  Ze nam uit 'Mijn tas'  de Lena. Alleen wilde ze de tas minder diep.  Ze wist die zetelbekleding te appreciëren en wou dit graag combineren met het stofje van de iSleeve.  Alleen dat laatste gaf wat problemen.  Ik had nog wel wat van die stof over maar niet genoeg om zulke grote tas te voeren.  Ze koos enkele andere stofjes als tweede en derde keuze.  En toen kwam Debora to the rescue.  Tijdens haar stoffenverkoop spotte ik dit stofje en greep het meteen.

Ziet ze er niet klaar uit om een nieuw studiejaar te starten?

Onze kleine dame wou ook al graag starten op school maar zij zal nog tot februari 2015 moeten wachten. Geen klein tasje, zoals je kan zien!

Ik maakte een Lena all-in.  Ik nam de versie met ritszakje vooraan en rits bovenaan de tas.  Aan de zijkanten plaatste ik telkens een zakje, waarvan aan één kant opnieuw met rits.

Binnenin maakte ik één binnenzak met elastiek bovenaan.  Die verdeelde ik in twee: een groot opbergvak op maat voor de iSleeve en een kleintje voor de iPhone.  Een musketonhaak om de sleutels aan te hangen kon niet ontbreken.

Het opbergvakje van de iPhone kreeg er een handigheid bij.  De meeste van die opbergvakjes voor een gsm in een tas worden universeel gemaakt.  Ofwel zwemt je toestel erin, ofwel is het te krap.  In een te grote versie is het altijd grabbelen in de diepte naar je toestel en als je pech hebt, druk je je telefoon af.  Daarom stikte ik binnenin het zakje tegen de voering een lint vast, ongeveer in de helft van het zakje.  Ik maakte in het zakdeel bovenaan gecentreerd een knoopsgat (de breedte van het lint).  Ik stak het lint door het knoopsgat en werkte het uiteinde af met een lapje nepleer dat breder is dan het knoopsgat.  Het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik de 'iPullphone' (Ik heb het kind maar een naam gegeven) in een tas zal gebruiken.  Het werkt echt!

De hele tas werd verstevigd met zowel H640 als Decovil light en die stevigheid is echt wel nodig.  Ik zorgde voor een harde onderkant aan de basis van de tas door een dik karton (overtrokken met een stofje) onderaan te leggen.

 

 

Al die lagen stof, vlieseline en decovil gaven me wel problemen bij het topstitchen bovenaan de tas.  Mijn bernette kon het niet.  Hij bleef haperen.  Ik probeerde andere voetjes, andere naalden.  Niets hielp.  En je kan niet teveel klungelen met nepleer.  Een gaatje blijft een gaatje.  Ik trok naar Leuven en stapte binnen bij Lanalotta.  Zij heeft daar enkele Brother naaimachines staan.  Ik mocht van haar proberen.  Het machientje sneed er door als boter.  En aan de overkant van de winkel bij Merckx vond ik nog ideaal touw voor het rugzakje van volgende blogpost.  Problem solved! 

Misschien een zwaardere machine kopen?