Knoeien met Louisa

Herinneren jullie nog de wedstrijd van Marte van Compagnie M?  Iedereen mocht zijn versie van het Louisajurkje of een ander patroontje maken en meedingen voor mooie prijzen.

De avond voor de deadline van die wedstrijd kreeg ik het in me.  Zou ik nog meedoen of niet?  Echtgenoot sprong extra in zodat ik dat jurkje op tijd zou afkrijgen. 'Als je graag wil meedoen, moet je dat doen', zei hij.  Hij stopte de kids in bad, gaf de flesjes en bracht ze naar hun bed...  Heel lief van hem.

En ondertussen was ik begonnen.  Ik wou het Louisapatroon aanpassen maar ik wou er toch niet teveel aan veranderen.  Ik had het idee om de vorm van het zakgedeelte omgekeerd te spiegelen aan borstgedeelte maar kleiner. Er werd getekend.  Ook het rugpand veranderde ik.  Ik zorgde ervoor dat de paspel bovenaan op dezelfde hoogte uitkwam als de paspel vooraan.  Patroon werd aangepast.  En de zijnaden werden versmald volgens de maten van de dochter.

Ik koos een prachtige stofje dat al veel te lang in de kast lag.  Het bleef er maar liggen omdat ik het zo mooi vond en er niet in durfde te knippen.  Ik raapte de moed bijeen en het stofje werd klaargelegd. 

De klok tikte verder en ik voelde de stress wat opkomen.  En ja, als ik moet stikken onder tijdsdruk, loopt het fout.  Voor ik het echt besefte, was mijn rugpand op de stofvouw geknipt.  En had ik niet genoeg stof over om het op te lossen. 

Het was inmiddels al 22u.

Mijn grote plannen vielen in duigen.  Koppig als ik ben, wou ik niet opgeven.

Ik besloot de blinde rits in de zijnaad te plaatsen.  Wanneer die er mooi in zat, had ik door dat mijn logisch verstand me weeral in de steek gelaten had.  Twee gesloten schoudernaden.  Nel geraakt nooit met haar hoofd door dat gat.  Het tornmesje werd bovengehaald en ik maakte de schoudernaad aan de kant van de rits los.  Ik tekende opnieuw en besloot de schoudernaden te verhogen met twee flapjes.

Het werd een rommelig boeltje, dat jurkje.  En toen ik om 1.30u in de nacht zag dat het andere armsgat met voering nog afgewerkt moest worden en ik met keerproblemen zat, gaf ik er de brui aan.  Wat had ik mezelf toch aangedaan en dat op een ordinaire weekdag!  Wanneer mijn natuurlijke wekker (Nel) mij om 6u uit bed zette, deed het pijn.  Niet alleen omdat ik vroeg moest opstaan en ik maar een schamele 4.5u geslapen had, maar vooral omdat ik gefaald had.  Eén knipfoutje maar...

Het heeft dus even geduurd vooraleer ik me er emotioneel kon overzetten. 

Deze week raapte ik de moed bijeen om het toch af te werken...
In de naailes vonden ze mijn gefabriceerde oplossing geweldig. 
Des te meer ik er naar kijk, des te mooier het nu wordt, ...mijn 'knoeilouisa'.

Stof: Ooit gewonnen bij Noeks

Gouden leerachtige paspel van het stoffenspectakel

Gestreepte biais: Modestoffen Sabine