Oh hemdje, mijn hemdje...

Na de Gingerbread en de Loïc werd het tijd om een stapje verder te zetten in mijn hemdjesrelatie.   Deze keer had ik mijn zinnen gezet op een hemdje met lange mouwen.  Daar horen ook manchetten en splitbiezen bij.  Termen die ik alleen 'van horen zeggen' kende. 

De stofjes die ik op een stoffenverkoop van Something Strange op de kop tikte, lagen al een tijdje te wachten.  Ik koos een patroontje uit de knippie nr. 1 februari/maart 2012, een Amerikaanse editie.







Mijn hemdjesrelatie ging ook gepaard met een fetisj.  Totaal opgewonden werd ik van mijn millimeterstiksels, van rechte, perfecte stiksels die op hun beurt nog eens evenwijdig liepen.  Van stiksels die net in een hoekje uitkwamen. En van kruisnaden die ook echt een kruis vormen.  Minuten lang keken we elkaar in de ogen, hemdje en ik.  Mijn liefde voor hemdje werd alsmaar groter. 

Maar zoals in elke relatie zijn er ups and downs.  Bij het lezen van de werkbeschrijving had ik het maken van het knopenpad verkeerd verstaan, waardoor ik deze uit streepjesstof had geknipt in plaats van uit het Michael Miller stofje.  En natuurlijk had ik niet genoeg stof op overschot om een nieuw knopenpad te knippen.  Samen met Christine, de naaijuf, kwam ik echter op een idee.  Ik stikte een bies van het Michael Miller stofje op het streepjesknopenpad.  En omdat ik niet genoeg stof had, bestaat die bies dus uit twee delen.  Kun jij de naad vinden? 

Ik maakte de bies net iets smaller dan het knopenpad waardoor de streepjes aan de zijkanten komen piepen. 
Zo was de liefde met hemdje weer hersteld.

Hemdje kreeg zijn eigen unieke stempel door de streepjesstof.  Ze werd gebruikt aan de onderkant van de kraag, het knopenpad, aan de splitbiezen, de zakken en aan de binnenkant van de manchetten.  Ook de onderkant van hemdje kreeg een folieke.

Liefde is een werkwoord, hebben ze me altijd gezegd.  Uren heb ik er aan gewerkt.  Alleen hemdje werkte niet mee.  Bij het omstrijken van de zoom onderaan, lag het zoommaatje per ongeluk onder de stof.  Het strijkijzer perste het zoommaatje aan het hemdje.  De inkt van het zoommaatje werd gedrukt op de achterkant van hemdje. Tranen stonden me in de ogen.  Hemdje had me bedrogen met mijn maatje. 









Was dit nu het einde van mijn hemdjesrelatie? Kon de liefde ooit nog hersteld worden?

Hemdje bleef me maar aanstaren met zijn verleidelijke blik. Uiteindelijk ben ik nogmaals gezwicht.  Mijn liefde voor hemdje was te groot. Het was onvoorwaardelijke liefde, dat soort liefde dat niet stuk te krijgen is.  Ik relativeerde de misstap en zag zijn imperfectie vervagen.

Hemdje, na alles wat we meegemaakt hebben, kan ik het volgende zeggen:

'Ik zal altijd van je houden!'



En aan iedereen:

beleef de liefde zoals nooit tevoren! 

Prettige Valentijn!



(Psst, vergeet mijn giveaway niet.  Klik op de foto van mijn give away in de rechter bovenhoek van mijn blog om deel te nemen.)

 

 

Stof: Michael Miller 'Little chef'