Memory Lane Give Away

Jarig zijn.  Het is niet meer hetzelfde zoals vroeger.

Toen keek ik een week uit naar die ene dag waar ik de hoofdrol in speelde.  Nu lijkt die dag niet anders dan de andere dagen.  Of misschien wil ik dat bewust zo?  Misschien vind ik jarig zijn niet meer zo leuk.  In mijn hoofd blijf ik precies een twintiger maar dat getalletje zegt iets anders.  En 36, da's even slikken. 

Mijn verjaardag is ook het moment dat ik wat begin te mijmeren en nostalgisch wordt.  Ik haal dan mijn fotoalbums van onder het stof en zucht gelukkig bij elke foto.

We gaan even terug in de tijd.  Met deze foute foto's laat ik u wat dichter bij mij komen. 

 

Ik ben grootgebracht in een tijdperk met serieuze modeflaters.  Mijn kapsel was een hype bij kinderen begin jaren 80.  Het 'pagekoppeke'.  Ik werd dan ook nog een lookalike genoemd van het meisje dat toen op de verpakking van de bruine suiker stond.  Wie daar nog een afbeelding van vindt, mag het mij doorsturen!  Op mijn elfde verjaardag droeg ik de smileybutton en een trui van 'Best Company'.  Een jaar later deed ik mijn plechtige communie in een verschrikkelijk ensemble.  Dat vond ik toen ook al. Mijn enthousiasme verraadt het een beetje.

 

 

 

Ik ben van jongs af aan al in een sportclub gezet.  Mijn moeder steekt het niet onder stoelen of banken dat ik wat 'onhandelbaar' actief was.  Maar ze maakte de juiste beslissing. Van mijn 5 tot mijn 11 jaar volgde ik ballet bij Anoushka Ballings.

Wedstrijdturnen, oftewel keurturnen, heeft het grootste deel van mijn kindertijd gedomineerd. 5 dagen op 7 werd er getraind en nu pas besef ik hoeveel mijn lieve ouders rondgereden hebben met mij.

En toen ontdekte ik atletiek.  Mijn beste nummers bleken hoogspringen en discuswerpen te zijn.  Een vreemde combinatie, dat was wel duidelijk.



Niet alleen sport was belangrijk, ook muziek.  Kleding en muziek waren onlosmakend verbonden met elkaar.  Kent u nog de Johnny's en de Marina's?  Of was dat iets typisch uit mijn streek?
Mijn generatie stond half jaren 80 op verjaardagsfeestjes mee te kelen met Michael Jackson, Clouseau en Glenn Madeiros (over dat laatste ben ik minder fier).
Ikzelf was een 'die hard' fan van NKOTB (the New Kids On The Block) toen ik 12 was. What was I thinking? Op mijn 13e was zwart in en maakte ik deel uit van de neo-newwaveperiode.  De puberteit, het was geen makkelijke periode.

Ook ging ik naar de Chiro.  Gebatikte T-shirts maakten we zelf. 

 

 

Eigenlijk is 36 worden niet erg als je gelukkig kunt terugkijken naar je verleden.  Als ik mijn jeugd terug zou mogen beleven, zou ik alles eigenlijk hetzelfde doen. 

 

Wil ik niet meer jarig zijn? 

 

Toch wel, al is het maar om nog eens stil te staan bij al die mooie momenten die ik meegemaakt heb.  Jarig zijn is zoals Nieuwjaar, maar dan wat persoonlijker met eigen voornemens. 

 

Mijn voornemen? 

 

Gewoon blijven doen waarmee ik bezig ben en af en toe een keer stilstaan en genieten.

 

 

 

 

 

 

Jullie mogen mee genieten want ik geef weg.  Ik ben in een gulle bui en van stashbusting maak ik stashgiving.

1. 80 cm van het egeltjestricot
2. 1m turquoize canvas met bloemen en witte bolletjes
3. enkele restlapjes
4. strijkemblemen
5. strikjes
6. een rammelaar om ergens in te stikken
7. een magneetsluiting
8. papierklemmen (om bijvoorbeeld toile ciree te klemmen)
9. enkele sleutelhangerringen

Wat moet je doen?

 

1.  Blijf volger of wordt er één.  Op naar de 200?

 

2. Geef onderaan het antwoord op volgende vraag: 'Wat was jouw grootste modeblunder uit je verleden?'

 

3.  Een linkje plaatsen op je blog of mijn blogpost delen via Facebook (verwijs dan naar me zodat ik het weet) verdient een extra kansje.

 

 

4.  Meedoen kan tot 17/2, want dinsdag 18/2 maak ik de winnaar bekend.